Παιχνιδι εξουσιας.?

Που εχουμε φτασει πια.Ο καθενας προσπαθει να βαλει τον εαυτο του πανω απο καποιον αλλο.
Λες και αν το κανει θα νιωσει ικανοποιηση.Θα ειναι πιο ισχυρος.
Λενε πως η γλωσσα κοκκαλα δεν εχει και κοκκαλα τσακιζει.Ποσο δικιο εχουν.
Την λες σε καποιον ετσι στο ακυρο και αμα δεν σου απαντησει νιωθεις ανωτερος.Δεν εισαι ανωτερος,ζωο εισαι.Πληγωνεις εναν ανθρωπο για δικα σου καπριτσια.Και δν μπορω να καταλαβω τον λογο που δεν θα απαντουσε καποιος.Γιατι εγω απαντησα.Οκ οκ δειχνεις ανωτεροτητα αν δεν απαντας.Μπαα,εχουν αλλαξει πλεον τα πραγματα.Αν δεν απαντησεις εισαι χαμενος.
Μειωνεις τους γυρω σου για να νιωσεις εσυ καλα.Μα στην ουσια αυτος που εχει το προβλημα εισαι εσυ και το ξερεις καλα.Βλεπεις στους γυρω σου τα ελλατωματα που εχεις εσυ.Τους κανεις να νιωθουν ασχημα επειδη εισαι κομπλεξικος.Ιμαρτον.
Και απο την αλλη αν απαντησεις στις κατηγοριες που σου σερνουν μπαινεις και εσυ σε αυτο το παιχνιδι.Προσπαθεις να δειξεις οτι εισαι  ανωτερος απο αυτον που σου την ειπε.
Αρα,ενα ειναι το συμπερασμα.Κανενας δεν ειναι καλυτερος ή χειροτερος.Ολοι τ ιδια "σκατα" ειμαστε.Γιατι κακα τα ψεματα ολοι θελουμε να νιωθουμε ανωτεροι απο καποιους αλλους.
Ειναι στη φυση του ανθρωπου μαλλον.Εγω προσωπικα το εχω βαρεθει αυτο το παιχνιδι της εξουσιας.

Life=] so weird

Τελικα τι σκατα ειναι η ζωη?πονος?χαρα?θλιψη?δυστιχια?ευτυχια?
ΜΠΑ.Ειναι περιεργη.Εκατσα σημερα και σκεφτηκα ποσες φορες εχω πει μακαρι να πεθαινα κ αλλες που νιωθω τοσο υπεροχα,που γελαω με την ψυχη μου.Η ζωη λοιπον ειναι απροβλεπτη.Εχει αναποδιες,αλλα παντα φερνει στον δρομο σου κατι καλο για να σε ανταμιψει για τον αντοχη σου.Γιατι οσο και να μην το παραδεχεσαι εισαι ΗΡΩΑΣ . Ολοι μας ειμαστε,ο καθενας με τον δικο του τροπο.Τα προβληματα που αντιμετοπιζει ο καθενας μας ειναι σημαντικα.Μπορει για καποιον εφηβο να ειναι ενας χωρισμος που του κοστισε πολυ.Για εναν ενηλικα τα προβληματα ειναι πλεον γνωστα χρεη χρεη χρεη.Βεβαια υπαρχουν και οι περιπτωσεις που τα προβληματα δεν διορθωνονται.Ο θανατος ας πουμε.Ποναει πολυ να χανεις ενα κοντινο σου προσωπο.Ποσο μαλλον μια μανα το παιδι της.Μια φιλη την κολλητη της..Για αυτο σου λεω,ειμαστε ολοι ηρωες.=].Και μπραβο μας.Θελει πολυ κουραγιο να ξεπερασεις μια απωλεια.Πολλοι δεν τα καταφερνου.Και οταν πλεον καταφερεις και το θαψεις καπου βαθια γιατι κατα την γνωμη μου ποτε δεν ξεπερνιεται ενας θανατος,τοτε αρχιζουν τα καλα.Ξεκινας να χαμογελας παλι.Τη πολυπλοκη που ειναι η "ζωη".Απο τη μια σου συμβαινει κατι τοσο τραγικο και απο την αλλη μπορεις ακομα και χαμογελας.Και αυτο ειναι η μαγκια.Να χαμογελας ακομα και οταν ολα πανε κατα διαολου.Γελα ρε αυτο σου δινει ζωη.Αρα ζωη=weird=laugh,pain=COMPLICATED.
Live your life:D.

When every thought is about you

"I see nothing in your eyes, and the more I see the less I like.
Is it over yet, in my head?
I know nothing of your kind, and I won't reveal your evil mind.
Is it over yet? I can't win.
So sacrifice yourself, and let me have what's left.
I know that I can find the fire in your eyes.
I'm going all the way, get away, please.
You take the breath right out of me.
You left a hole where my heart should be.
You got to fight just to make it through,
'cause I will be the death of you.
I'm waiting, I'm hating, realize, start HATING!"

Εχεις νιωσει ποτε οτι κανεις δεν σε καταλαβαινει?Οτι εισαι η μονη που περναει κατι τετοιο?Ενω στην ουσια δεν εισαι η πρωτη και ουτε η τελευταια.

Σε μισω.Ειμαι σιγουρη πλεον.Περα απο το οτι "επαιξες" μαζι μου ενω ειχες κοπελα,λες και ψεματα.
Και εγω ακομα πιο χαζη σε θελω.Παιζει να ειμαι κ ερωτευμενη,και δεν μου αρεσει καθολου.
Εισαι η πρωτη σκεψη που κανω οταν ξυπναω και η τελευταια πριν κοιμηθω.Τι σπαστικο,μετα απο ολα αυτα κ εγω ακομα νιωθω τοσα πολλα για σενα.Αν και περασαμε μονο 2 μερες μαζι,ηταν οι πιο καταπλικτικες μερες της ζωης μου.Φεροσουν τοσο υπεροχα.Μιλουσαμε με τις ωρες,με επαιρνες αγκαλια.Με κοιτουσες στα ματια και ημουν ευτυχισμενη.Δεν μπορει να ερωτευθει κανεις σε 2 μερες,ετσι πιστευα.Και ομως γινετε και με το παραπανω,αν και στην αρχη πιστευα οτι ειναι απλα ενας ενθουσιασμος παλι.Δεν περιμενα να σου αρεσω ηταν το τελευταιο πραγμα που σκεφτομουν.Μου αρκουσε ο τροπος που συμπεριφεροσουν.Μαλλον για αυτο σε σκεφτομαι ακομα γιατι κανεις δεν μου ειχε συμπεριφερθει ετσι.Σε ευχαριστω που μου εδειξες ποσο διπροσωπος μπορει να ειναι ενας ανθρωπος,ειχες δειξει κατι τοσο διαφορετικο οταν ειμασταν εκει και τωρα δειχνεις το αληθινο σου προσωπο.Θελω το ατομο που ειχες δειξει εκει ΟΧΙ εσενα.ΑΥΤΟΝ,αυτον που παιζαμε ταβλι κ τον αφηνα να νικαει,αυτον που με κατηγορουσε οτι ημουν κωλοφαρδη και ζαρακιας,αυτον που με επαιρνε αγκαλια και με εκανε σβουρες στο ασχετο,αυτον που με κοιτουσε οταν καθομασταν στο απεναντι τραπεζι για το μεσημεριανο και το βραδυνο.Αυτον που με εκανε να χαμογελαω μονο στην σκεψη του,αυτον που με γαργαλουσε για να με ακουσει να γελαω,αυτον που του επαιρνα το κλειδι και με κυνηγουσε στο δωματιο για να του το δωσω,αυτον που παιζαμε πασες με την πετσετα(γιατι τα παντα ειναι θεμα basket),αυτον που μου εδωσε την αγαπημενη του μπλουζα για να τον θυμαμαι.Αυτον που μιλουσαμε με τις ωρες,που μου εδινε την εντυπωση οτι δεν υπηρχε κανενας αλλος στο δωματιο.ΜΟΝΟ ΕΓΩ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ.ΟΧΙ εσενα,εσυ κατεστρεψες τν "καλη" μου ζωη.Εστρεψες τις φιλες μου εναντιον μου,με μονο ενα ψεμα.Ηταν αρκετο για να χασουν την εμπιστοσυνη τους.ΟΧΙ εσενα,που νοιαζεσε μονο για την παρτη σου.Εκανες οτι εκανες και μετα δεν σε ξερω δεν με ξερεις.Μενουμε τοσο μακρια πιο το προβλημα σου να πεις την αληθεια;Καμμια δεν θα ελεγε τιποτα στην κοπελα σου,ουτε καν εγω.Με εβρισες ακομα και στο τηλεφωνο.Μου ειπες ψεματα καταμουτρα,με αποκαλεσες φαντασιοπλικτη.Αλλα ξερεις κατι,ουτε φαντασιοπλικτη ειμαι και δεν προκειτε ποτε να ξεχασω αυτο το φιλι.ΠΟΤΕ, και εσυ λεγε οτι θες.Μου λειπεις ρε γαμωτο.

What about now?

"But you were always pretty reckless with your love Come with the sun and getting restless when it's gone And when you go you leave me breathless and alone You leave me breathless when you close the door It feels just like you took the air out of the room with you"

It's hard to go on without her everyday.
What i know is that life is a bitch,for me at least...
She takes away from you the most significant people in your life.
People you love,people you've spend with them your life.
You have to be compromised with the idea that it was the only way and that you must go on.
And the question is how?How can i ever be happy again?How can i forget all of these memories?=S
Find me a way and i will follow it,cause i can't alone.
I can't move on,i can only pretend I'm ok.Yeah i can do that.After one year it's simple for me..
Smiling,Laughing with your "friends",when all that you want is to be alone.Hide in your place.Cry for your lost.
"Friends" are not obliged to listen to your insignificant problem.No matter how important is for you.
They can abide you for one month or two.At the begging of the thrid month they start feeling exhausted of your problem.They can not stand your sadness.They can not stand by you anymore.You are tedious for them.
You ended up alone to deal with pain.And now what?